Wat gebeurt er rondom ons? In de week was ik aan het wandelen rond het Europaplein in Munsterbilzen, het was stil, niet meer dat geroezemoes van verkeer, van treinen in de verte. Eigenlijk was het een beetje onwezenlijk stil. En dan zie je dat de schuifaf op het pleintje is afgespannen met een lint …

We maken ons zorgen, zorgen voor de mensen rondom ons. En dan kan je enkel van verre even wuiven naar je buren. Ja, we zitten er midden in! Je kijkt alsof je kan zien waar het gevaar zit, maar er is niets te zien, het enige wat je kan doen is afstand houden.

En dan zegt men dat het virus ook in de toekomst deel zal uitmaken van ons leven. Na een jaar of zo kan het virus nog een gewone verkoudheid zijn, maar weg nooit. En altijd wat dreigend om de hoek.

Vroeger bij de bakker babbelden we weinig, we stonden dicht bij mekaar, maar we hadden afstand, rap onze croissant, betalen en weg. Nu staan we buiten te wachten, netjes op een rij met 1,5 meter tussen, en we babbelen over wat er gebeurt. Kinderen die hun draai niet vinden in het schoolwerk. Vriendjes en vriendinnekes die niet meer mogen komen. Zorgen over studies die niet afgemaakt kunnen worden. De wekelijkse wandeling met de buren. De winkel en de marktkraam die gesloten blijft.

Ons leven is stiller en vooral trager geworden, en misschien ook intenser ...

Ik maak me zorgen ja, ikzelf hoor ook wat bij de statistische risicogroep, ik maak we zorgen voor de mensen kort rondom me. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we kunnen blijven zorgen voor mekaar op momenten dat we mekaar nodig hebben?

Wat zijn jouw zorgen, jouw bekommernissen, jouw hoop voor morgen? Deel jouw verhaal en zo kunnen we samen zoeken om samen het verschil te maken voor onze samenleving, vandaag in een tijd vol onzekerheid, morgen in een tijd van veel hoop. Deel hier jouw verhaal.

Bert Verleysen