Lesgeven is het mooiste beroep

Lesgeven is het mooiste beroep

'Je weet dat je leerkracht bent als je 1 september kan ruiken,' las ik laatst. 1 september. Het blijft een speciale dag. Niet alleen omdat een vriendin van mij die dag verjaart, maar vooral omdat dan het nieuwe schooljaar start. Het was - ondertussen bijna dertig jaar geleden - meteen ook het begin van mijn onderwijsloopbaan.  

Ik heb het geluk heel wat leerkrachten onder mijn vrienden en kennissen te kunnen rekenen. Allemaal mensen die met hart en ziel voor de klas staan, die het fantastisch vinden om kinderen en jongeren te laten leren, om hen kansen te geven. Telkens weer opnieuw. Om hen de nodige handvaten aan te reiken om hun dromen te laten najagen. En ja, ook om hen fouten te laten maken, en daar vervolgens van te leren en zo te groeien.

Ik wil zeker ook aandacht vragen voor iedereen in het onderwijs die niet voor de klas staat. Busbegeleiders en chauffeurs, directeurs, administratieven, klusjesmannen en -vrouwen, poetspersoneel, middagtoezicht, voor- en naschools opvangpersoneel, beleidsondersteuners, ICT'ers, preventie-adviseurs, ...

Bestaat er iets mooiers dan samen school maken? Veel van mijn vrienden die in het onderwijs staan, vinden van niet.

Lesgeven is voor mij een van de mooiste beroepen ter wereld. Maar dan zou er ook echt meer tijd moeten kunnen gaan naar dat lesgeven, en minder naar alles wat daar niets mee te maken heeft.

Daar wil ik dit jaar werk van maken. Terug naar de essentie! Dat kan toch zo moeilijk niet zijn.

Ik wens alle onderwijsmakers vandaag een vlotte start toe, en voor daarna een bevlogen schooljaar!

Johan Danen.