Leven in een samenleving met een ongekende dreiging duwde mensen met de neus op het belang van warmte in de samenleving. Nooit betekende een traan in een oog of een knipoog meer dan nu. Warme momenten van oog voor mekaar en een hart voor de eenzame mensen in de straat. Op de hoek van bijna elke straat stonden wij te applaudisseren voor mensen die anders in stilte werkten, ver weg van de ratrace van onze samenleving. Aan vensters hingen we witte lakens om toch maar te tonen dat we de mensen in de zorg niet vergaten. Want wij konden overleven dankzij hun zorg 24 op 7.

Maar viel het je ook op dat sommige deuren dicht bleven? Deuren waar achter mensen bezig waren met hun huisgenoot. Mensen met veel onbeantwoorde vragen zoals “wat als …?”

Mantelzorgers worden ze genoemd. Zoals de spreekwoordelijke mantel der liefde, is mantelzorger een mooi woord om een harde werkelijkheid met een mantel te verhullen. Soms zijn het kinderen die zorgen voor een broer of zus, of hun papa of mama; vaak denken we aan oudjes die moeten zorgen voor mekaar; soms mooie verhalen, soms verhalen van diepe bezorgdheid …

Wie zijn die mensen die wij op de dag van de mantelzorger willen gedenken? Het zijn oh zo veel verschillende mensen. In wetenschappen noemt men ‘mantelzorger’ een containerbegrip, een begrip om veel in te stoppen, alles onder één noemer. Een groot containerbegrip waarbij de eigen persoonlijke verhalen van mensen in de straat vertaald worden naar een onpersoonlijk beleid.

In het begin van de coronacrisis heb ik zo een beroep gedaan op een warme lijn. Ik was bezorgd vanuit de vraag “Wat als mij iets overkomt? Wat dan met mijn partner?” Oh ja, ik kreeg een antwoord, ik moest niet ongerust zijn, als het zo ver is moest ik maar hulp inroepen … ja zo eenvoudig zou het zijn.

Zo heb ik de laatste weken veel verhalen gehoord. Op de website van GroenPlus vind je veel verhalen van mensen, dikwijls van mensen die zorgen voor anderen.

Vandaag is het dus de dag van de mantelzorger, en het klinkt toch oh zo mooi als beleidsmakers dit vernoemen op sociale media.

Hoeveel mooier zou het zijn als beleidsmakers echt een echt zorgbeleid voerden, niet op het ritme van de administratie of van het systeem, maar op het ritme van de zorgbehoevende en de mensen rondom hem/haar.

Dat zou pas echt zorgdragen voor de mantelzorger betekenen. Gelukkig zien we hier en daar kleine signalen dat het kan!

Vandaag alvast een heel warm hart voor elk kind, elke partner, elk man, en elke vrouw die zorgt voor iemand!