Tussen de agendapunten op de komende Gemeenteraad van 01/06/2021 staat ook punt 8: “goedkeuring marktraadpleging tot vestiging van /een opstalrecht op kasteel Edelhof te Munsterbilzen.” Vele Minsterklieten/Kabotsekoppen hopen dat het Edelhof echt iets unieks VAN Minster wordt! Daarom deze open brief aan het College van Burgemeester en Schepenen en de leden van de Gemeenteraad!  

Beste Burgemeester, schepenen, raadsleden en voorzitter Gemeenteraad,
Beste Johan,
Beste Bruno, Maike, Peter, Guido, Fons, Griet, Miel,
Beste Guy,

De eerste stap naar een mooi dorpscentrum in Minster is gezet. Na de cascorestauratie wacht iedereen op de volgende stap, vooral met de vraag: “Kunnen we op het terras van ons Edelhof binnenkort als Minsterklieten daar gaan voor een koffie met Minsterse vlaai of een pint met onze Minsterse gezelligheid?”

En dan stel ik als zeventigjarige Minsterkliet/Kabotsekop mij de vraag: “Kan ik daar wat aan bijdragen? Moet ik daar nu nog wat aan bijdragen?” “Het bloed kruipt waar het niet kan gaan” zegt men wel eens. Zo voel ik me ook, ondanks er nog altijd mensen rondom me zeggen: “Bert, moei je niet, het haalt niets uit, ze doen toch wat ze willen!”

Nee, ik geloof dat niet! Er zijn mogelijkheden voor andere wegen!

Ik ben opgegroeid met ‘I have a dream’ en ‘Welterusten Mijnheer de President’. Droom en protest zijn altijd al een deel van mijn leven geweest. Die mix zorgde ervoor dat we met enkele dromers midden jaren ’60 van vorig eeuw begonnen met de Chiro in Minster, alhoewel elke Minsterkliet zei: “Dat moet ge niet doen, in Minster lukt dat toch niet!”
Hetzelfde hoorden we toen we in de jaren tachtig met wat dezelfde kliek, begonnen met die unieke handelsbeurs in Minster, het fameuze Tuinsalon toen nog in tenten. De dagen van het tuinsalon waren hoogdagen voor elke tuinliefhebber en heel ondernemend Minster.

Dromen en blijven gaan met die droom en ondertussen hier en daar wat stenen proberen te verleggen is nooit ver weg geweest.

Nu staan we in Minster weer voor een uitdaging: als dorp de weg naar morgen vinden.

Misschien zie ik het Edelhof en alles daar rond te zeer als een symbool-dossier, maar het is dan alvast een symbool voor nieuwe kansen, een omslag voor een dorp! En ook nu kan ik niet anders dan me moeien!

Toen ik in de jaren ’90 als ‘convoyeur’, weliswaar zonder een C of D-rijbewijs, mee stond aan het stuur van een middelgrote transportonderneming in Genk maakte ik kennis met de harde ondernemerswereld. Met de mogelijkheden van toen hebben we de basis gelegd voor een mooi bedrijf waar ik vandaag mee fier op ben.

Maar behalve ondernemen heb ik toen een andere heel belangrijke les geleerd. Terwijl ik de baan op ging om transportopdrachten binnen te halen ontstond de baseline van ons bedrijf: “je partner op de weg!”

Onze opdrachtgever, die telefoniste aan het loket in dat bedrijf, de heftruckchauffeur die de camion moest laden, onze chauffeurs, die mekanieker die altijd vol olie hing, die zagevent van een bandenleverancier, de vriendelijke mazoutleverancier, onze grommelende buurman, die man op de kaai van de vroeg-markt in Rengis in Parijs … en noem maar op, het waren samen partners in die ene opdracht: zorgen dat die lading van punt A op een goede manier op punt B geraakte!
Het was een gezamenlijke opdracht van elke schakel in die rit.

“Je partner op de weg” heeft me nooit meer losgelaten.

Ook niet in 2002, toen ik de verantwoordelijke werd voor de uitbating van een hotel. Enkelen van jullie heb ik daar mogen verwelkomen, naast ook de voetballers met trainer Sef Vergoossen van de toenmalige en ook huidige bekerwinnaar. Samen met de tuinman, de kok, de dames van het onderhoud, de meisjes van de keuken en bediening, mijn zoon als barman, de plaatselijke bakker en beenhouwer en ook samen met de gasten zelf, samen was het onze uitdaging om jou als gast een pracht van een verblijf te bezorgen.

Eén voorwaarde om die baseline te laten slagen: waardeer je partner! Dan kan je op je partner rekenen om samen die transportopdracht uit te voeren, om samen dat hotel te doen draaien!

In de vormgeving van een samenleving, van ons dorp is dat niet anders!

Als wetenschapper heb ik de voorbije maanden een onderzoek mogen doen rond een prachtig participatief project in acht Haspengouwse dorpen. In elk dorp zag ik hoe het bestuur, de administratie en de burgers samenwerkten aan de droom van hun dorp: even elkaar besnuffelen, even met elkaar botsen en dan samen gaan voor dat project; zoals een bewoner van een van de dorpen zei: “Na veel vijven en zessen staat die barbecue op de goede plaats, iedereen content en blij. We zien uit naar dat eerste bakfeest en dan drinken we samen een pint, want dat is te lang geleden!” Samen schouder aan schouder ervoor gaan, en blijven gaan als partners, regelmatig kijken of iedereen nog mee is, samen verantwoordelijk zijn én voor de afgelegde weg én voor het resultaat.

Dinsdag staat er op de agenda van de gemeenteraad de marktverkenning voor het Edelhof.

Net zoals de schepenen heb ik de voorbije weken ook met een aantal mensen gebabbeld. Een aantal Minsterse ondernemers vertelden me dat ze gevraagd werden om de uitbating te doen. Er is gepraat met ondernemer B en ondernemer M en nog veel anderen.

Eén ding is duidelijk: de bedoelde investering is te hoog, terwijl iedereen toch de meerwaarde ervan inziet!

Het Edelhof zou inderdaad een mooi project in Minster kunnen zijn. Maar hoe kunnen we zorgen dat dit ook een project VAN Minster blijft?

Misschien verdient dergelijke miljoenen investering een klasse-zaak, misschien staat het mooi als er een sterren-zaak in komt. Het zou misschien mooi zijn, maar het zou nog veel mooier zijn als dat een zaak van Minsterklieten en Kabotsekoppen zou zijn! En zelfs dan, of vooral dan sluit het een het ander niet uit. Maar het zou wel wat van ons zijn, waar wij ons mee verantwoordelijk voelen, waar we samen partner zijn voor ons dorp!

Er is gebabbeld met B, met M, met nog vele anderen, maar:

Wat wordt mogelijk als we B en M,
die anderen met wat organisaties en
wat trekkers Minsterklieten/Kabotsekoppen
samen rond één tafel brengen?

• “We gaan niet ieder organisatie zijn eigen lokaal daarin geven!” Dat is niet de vraag!
• “De tijd dringt” hoor je dan. De tijd dringt niet, zeg ik daarop, ons dorp heeft tijd!
• “Het moet een hoogwaardige horeca worden en niet zo maar iets van organisaties; organisaties kunnen dat niet dragen … “ Ah wel, ik ben een dromer misschien, maar ik ben ervan overtuigd dat het ook met organisaties, met ondernemers van Minster en omgeving wel kan!

En met Loesje zeg ik dan: “Het is nog niet geprobeerd, misschien lukt het ons wel! Maar het moet een kans krijgen!”

Waaraan denk je? Wat zie je voor je? Waarschijnlijk iets anders als ik, en nog wat anders dan iemand anders.

Misschien kunnen we samen zitten en zien we hoe we met elkaar die dingen wel waar kunnen maken.

Misschien kunnen we eens gaan brainstormen op het terras in De Bottelarij, of ons laten inspireren door een project zoals de pastorij in Gors-op-Leeuw, we kunnen misschien eens hoogstand culinair gaan genieten in “de Koe-Vert”, of een terrasje doen in De Kaplanij. Als we de grens willen oversteken kunnen we ook een bezoek brengen aan een van de Talentino-vestigingen of met een iets andere aard, de Brandweerkantine in Maastricht.

Heel veel plekken met een rijkdom aan inspiratie om van het Edelhof iets unieks te maken!

Misschien kan in het Edelhof een prachtige B&B, met luxekamers in het kasteel, ingericht met inspiratie van bijvoorbeeld de heemkundige kring?

Misschien een prachtige ontbijtruimte opgefrist met werken van de vele Minsterse kunstenaars?

Misschien een prachtige huiskamer met mogelijkheden voor een exclusief dinner? Een open show-keuken?

Een ultramoderne vergaderruimte waar bijvoorbeeld het schepencollege in alle rust kan vergaderen?

Een ruime vergaderzaal waar samen met natuurverenigingen ook bosklassen kunnen doorgaan en waarbij de kinderen zich kunnen ontspannen in de speeltuin en wandelen langs een leerpad?

Misschien is er tussen het Edelhof en de speeltuin plaats voor het dierenparkje dat nu eigenlijk verkeerd ligt?

En hoe zou het zijn om dan op een zonnig terras opgediend te worden door gasten van de Overstap?

Duizend en een mogelijkheden, niets van dat alles moet, maar het kan, tenminste als we met Minster de kans krijgen om samen deze dingen uit te werken.

Ik vraag aan jullie als raadsleden om even achterover te leunen en je de vraag te stellen:

Wat als … we een weg kunnen vrijmaken voor ondernemend Minster, met bijvoorbeeld een goed en sterk georganiseerde sociale economie, en met een duurzame band met lokale economie kortbij, en vooral samen met een sterk engagement van Minsterklieten/Kabotsekoppen?

Wat wordt dan mogelijk?

Vandaag bewijzen de mensen rond Minster Kurmes andermaal het kan, dat Minster tot veel in staat is.

De knowhow van ondernemend Minster is aanwezig!
De knowhow van sociale economie is aanwezig!
De goesting om samen aan de slag te gaan is er!

Enkel de politieke wil over alle partijen heen is nodig: geef dergelijk project een kans in Minster!

Op de korte tijd met de deadline van 31/07/2021 die er nu voorgesteld wordt, is het niet haalbaar om mensen rond tafel te brengen om van het Edelhof echt iets moois niet alleen vóór (want daar zit in Minster echt niemand op te wachten) maar vooral van Minster te maken. En uit de gesprekken die ik gevoerd heb, voel ik vooral goesting om met die ambitie aan de slag te gaan. Het is aan jullie om hiervoor de weg open te zetten!

Daarom vraag ik als Minsterkliet en Kabotskekop:

• Zet geen exclusieve hoogwaardige horecazaak in het centrum van het dorp!
• Zet die marktbevraging nu on hold!
• Durf te kiezen voor een alternatief op maat van ons dorp, op maat van Minster!
• Zoek naar een vehikel om als beleid partner te zijn voor ondernemend Minster met zijn middenstanders en vrije beroepen, met organisaties en trekkers Minsterklieten/Kabotsekoppen.
• Creëer als beleid de mogelijkheid en de tijd om te werken aan een voorstel met een uniek samenwerkingsproject van lokale ondernemers en Minsterklieten/Kabotsekoppen!

Anderen hebben het misschien, maar Minster kan het! Dat bewezen we gisteren, en dat bewijzen we vandaag nog altijd!”

Geef dit een kans en schitter als stad, niet met de sterren in een Michelingids, maar met lokale sterren in een dorp om trots op te zijn.

Ofwel kies je dinsdag weeral om voorrang te geven aan een commercieel project, waarbij alle andere mogelijkheden ver weg zijn, ofwel kies je om vanuit een sterk partnerschap te werken aan een uniek en vooral vernieuwend project met veel open mogelijkheden voor ondernemende Minsterklieten/Kakotsekoppen, met een sterke poot voor sociale economie, en een poot voor een sterke lokale-handel-kortbij binding.

Alleen jullie hebben dinsdag de hefboom in handen om dergelijke toekomst een kans te geven.

Groeten,

Bert Verleysen | Minsterkliet en Kabotskop

Misschien heb jij ook wel een idee voor het Edelhof. Deel het hier onder met anderen.